In 1960 dachten we opnieuw aan een classificatie en in 1973 werd het gerestaureerde bord terug op zijn plaats gezet door Jean Grimau, op initiatief van de Ukkel History Circle: the Furious Old Devil weerstond met hoorns, klauwen en vork! In 1992 en 1995 rees de vraag naar de classificatie van de Spijtigen Duivel opnieuw, maar opnieuw liep het op niets uit. Opgemerkt moet worden dat Jean Pauwels wordt voorgesteld als de eigenaar van het pand in 1993 (La chaussée d´Alsemberg en zijn oude cafés, Le Soir, 8 november 1993). In 2005, na enkele weken van sluiting, heropende de Spytigen Duivel zijn deuren onder de verantwoordelijkheid van een nieuwe directie van Christos Hatzis en zijn echtgenote Sylvie Vleminck. Ze runden zo’n 15 jaar de naastgelegen frituur en hadden een goede band met de Spijtigen Duivel, waardoor klanten in het etablissement hun patat konden komen eten. Maar op een dag werd de eigenaar van “Spyt”, zoals de brouwerij het soms noemt, ziek en kon hij het WE niet openen, wat een zeer negatieve impact had op de omzet van Christos en Sylvie. . Dus stelden ze voor om, heel eenvoudig, de Spijtigen Duivel terug te kopen, op voorwaarde dat er niets veranderde aan de authenticiteit van de plaats. Dus de deal was gesloten en zo zit onze woedende duivel vandaag nog steeds boven de ingang van 621 Chaussée d’Alsemberg! Opgemerkt moet worden dat na decennia van gekibbel en wendingen de bevoegde autoriteiten in 2008 uiteindelijk besloten om een procedure te starten voor de classificatie van de Spijtigen Duivel.
Restaurant – Bistrot – Estaminet
